आज मीच मला चाॅकलेट दिलं,
एक घट्ट मिठी मारून "लव यू " म्हटलं,
मीच केलय एक प्राॅमिस मला,
कायम खूश ठेवणार आहे मीच मला....

Priority लिस्टवर माझं स्थान नेहेमीच शेवटी,
ते आणिन आता थोडतरी वरती,
सगळ्यांचं सगळं करताना विसरणार नाही स्वतःला,
मीच एक फूल दिलय आज मला....

खूप खूप वर्षांनी खाली ठेवलाय
तो सुपरवुमनचा किताब,
मन होऊन जाऊदे फुलपाखरू आज...

नाही जमत मला तिच्यासारखा स्वयंपाक,
आणि येत नाही तिच्यासारखं रहायला झक्कास,
येत नाही टाईम मैनेजमेंट मला,
काँम्प्युटर, इलेक्ट्रॉनिक गैजेट्स मधे मी "ढ" गोळा....

आज मान्य मला माझे सारे दोष अन् कमतरता,
माझ्यातला वैशाख,
कारण आज उतरवून ठेवलाय,
मी आदर्श भारतीय नारीचा पोषाख....

हिचे केस, तिची उंची, हिचा रंग, तिचा आवाज,
नको ती तुलना, नको ती इर्ष्या,
तोच स्त्रीयांचा खरा शाप...
आज मी मिळवणार आहे अपूर्णतेतल्या पूर्णतेचा उःशाप....

मी शिकवणार आहे मला, जशी आहे तशी आज,
आरश्यासमोर उभी राहून बघणार आहे स्वतःला,
ना कोणाची
बायको, सुन, आई, मुलगी म्हणून...  फक्त मला...
गुणदोषांसकट स्वतःच्या प्रेमात पडायचय मला...

का हवा मला
नेहेमीच घोड्यावरून येणारा स्वप्नातला राजकुमार?
मीच होणार माझ्या सुखाची शिल्पकार...
आत्ममग्नतेच्या तळ्याकाठी बसेन काही काळ,
आणि फुलवेन स्वतःच्याच अस्तित्वाची बाग!!!